номаълумӣ — [نامعلومي] номуайянӣ, номушаххасӣ; норавшанӣ; номафҳумӣ: номаълумии фикр … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ғайб — [غيب] а 1. нопайдо, нопадид; нопадидӣ, ғоибӣ; дар ғайби касе // дар ғайбаш вақти набудани касе, аз пушти касе 2. д. макон ва олами барои инсон номаълум, ки аз он ҷо ба фариштаҳо ва паямбарон ваҳй ва пайғом меомадааст (ба ин маънӣ «олами ғайб» ҳам … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
маҷҳул — [مجهول] а 1. донистанашуда, ношинохта, номаълум 2. риёз. адади номаълум дар муодила 3. грам. феъле, ки фоили он номаълум аст, феъли тарзи мафъулии бевосита (мас., дида шуд, хонда шуд); вови маҷҳул збш. овози «ӯ» у и дароз, ки талаффузи он барои… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
чашм — [چشم] 1. узви биниш дар инсон ва ҳайвон; чашм(он)и бодомӣ чашми бодомшакл; чашми тар дидаи гирён; чашми тира чашми камнур ва хира; чашм(он)и мешӣ чашмони калон калони сиёҳ; чашмони шаҳло чашми сиёҳи моил ба кабудӣ, ки бисёр зебо ҳисоб меёбад; ба… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бенишон — [بي نشان] 1. беаломат; беасар 2. маҷ. номаълум. гум, нопадид; гумном, бедарак; беному (бе) бенишон шудан а) номаълум шудан, гум (нопадид) шудан; б) маҷ. маҳв (нест) шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
шиппӣ — [شپي] оҳиста, вале ниҳоят тези номаълум; шиппӣ карда даромадан ба ҷое номаълум карда, банохост даромадан ба ҷое … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
анд — [اند] адади мубҳам ва номаълум, ки аз се то нӯҳро нишон медиҳад: ҳафтоду анд, саду анд ва ғ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
барфӣ — [برفي] 1. аз барф сохташуда; одами барфӣ ҳайкале, ки бачаҳо бозикунон аз барф месозанд 2. мактуби манзуме, ки дӯстон, одатан вақти боридани барфи аввал, номаълум ба якдигар месупоранд ва дар он мактуб оростани зиёфате бо зикри номҳои таом ва обу… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бедарак — [بي درک] 1. беасар, беному нишон; бехабар; бедарак шудан а) беному нишон шудан, аз худ хабар надодан; б) номаълум ғайб задан, гум шуда рафтан 2. бесабаб, беасос, беҳуда 3. бидуни зарурат, бекор, бе қасди муайян; бедарак нагуфтаанд, ки … //… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бедуд — [بي دود] 1. дуднадошта, холӣ аз дуд; соф, фурӯзон; дуд намекардагӣ: оташи бедуд, чароғи бедуд, шамъи бедуд, шӯълаи бедуд 2. маҷ. ҳар чизе (одатан таоме), ки муфт, бе меҳнат ба даст меояд: ҳалвои бедуд, шӯрбои бедуд; бедуд сӯхтан киноя аз номаълум … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ